از پازیریک تا آینده

ساعد نیک‌ذات :: عکاس
فرش از زمین ـ که مفهومِ گستره یا همان فرش را معنا می‌بخشد ـ از رویا‌ها و داستانِ گره‌ها جدا شده و در حصار قابی تحمیلی آویزان دیوار شده است. تابلوفرش‌هایی که کمترین نشانی از پیشینه و نقش‌های برگرفته از زندگی ایرانیان ندارند. کپی‌هایی هستند از نقاشی‌های قرون وسطی تا عکس‌های سرقت‌شده از شبکه‌های اجتماعی مجازی اکنون. کم‌کم نقش‌های نیلوفر آبی، گل اناری، ترنج و بوته گل‌سرخی جای خود را به مونالیزا و تندیس داوود داده‌اند.
سود جویان بی‌هویت نمی‌دانند که بهای فرش ایرانی در سرشت ایرانی‌بودن آن است نه نمای بیرونی بیگانه با زادگاهش. اگر ۲۵۰۰ سال به جلو برویم و جنگ‌های هسته‌ای همۀ تلاش‌های آدمی را در درازای سده‌ها رنج و تلاش به نابودی کشانده باشد و در دهکدۀ کوچک جهانی تنها تابلوفرشی باقی مانده باشد، آیا نشانی از داستان گره‌های ایرانیان در آن وجود خواهد داشت؟

متن کامل را در شماره چهارم طره بخوانید