محمدرضا شاهپروری نواختن ساز معمولاً در فرش‌هایی با نقش شکارگاه یا گرفت‌وگیر عجین شده است. تصویر‌کردن ساز و نوازندگی در چنین فرش‌هایی می‌تواند بازتابی از شیوۀ […]
برچسب ها
خنیاگران فرش - دوماهنامه طره - دوماهنامه فرش - شماره 5 و 6 - شماره پنج و شش - طره - فرش - فرش ایران - فرش در مینیاتور - فرش در نگارگری - فرش دستباف - فرش و موسیقی - قالی - مجله - مجله فرش - محمدرضا شاهپروریمحمدرضا شاهپروری
نواختن ساز معمولاً در فرش‌هایی با نقش شکارگاه یا گرفت‌وگیر عجین شده است. تصویر‌کردن ساز و نوازندگی در چنین فرش‌هایی می‌تواند بازتابی از شیوۀ شکار شاهانه در دورۀ صفویه باشد که غالباً با تشریفاتِ عظیم و ساز و آواز همراه بود. روی مُهرها و نقوش برجسته و تندیس‌های دورۀ باستان تصاویری از آلات موسیقی و نوازندگانی که آن‌ها را می‌نوازند نقش شده که نشان‌دهندۀ دیرینگی موسیقی در ایران است. در دوران اسلامی به‌ویژه از دورۀ تیموریان به بعد که تصویرگری بیش از پیش رونق می‌یابد تصاویر بیشتری از سازها و نوازندگان را بر نگاره‌ها، فلزکاری‌ها، دیوارنگاری‌ها، و فرش‌ها می‌بینیم. تئوری موسیقی در دورۀ ساسانیان رشدی بسیار داشت و در دورۀ اسلامی نیز همگام با آغاز نهضت ترجمه به غنای آن افزوده شد، اما به‌گفتۀ امیرحسین پورجوادی از سدۀ نهم به بعد توجه به جنبه‌های نظری موسیقی به دلایلی همچون اکتفای صرفِ نوازندگان به نواختن ساز کاهش می‌یابد.
متن کامل را در طره 5 و 6 بخوانید
طره دوماهنامه اطلاع رسانی آموزشی و تحلیلی فرش دستباف ایران©