دسته بندی : بخش های طره - پرده - شماره 414/03/23

احمد میرک | تصویرسازی: زهره پرهیزکاری شنیده‌ام که مولانا فریدالدین فاریاب در مجلسی گفته است: «خود را از آن زمرۀ اندک بدانید تا کلان شوید و […]

احمد میرک | تصویرسازی: زهره پرهیزکاری
شنیده‌ام که مولانا فریدالدین فاریاب در مجلسی گفته است: «خود را از آن زمرۀ اندک بدانید تا کلان شوید و کلان مپندارید خویش را که اندک بمانید.» فهم این کلام برای چون منی دشوار است و راوی گوید قالی‌بافی که در میانۀ جمع حاضر بوده پرسیده است: «از میان حِرَف کدام به آن غایت قریب‌تر است؟» مولانا پاسخ گفته: «آنکه پود آبی رجا را لابه‌لای تارهای سپیدفام خوف می‌کشد و جفتی نمی‌بافد و بی‌گره نمی‌بافد و قائل به رنگ‌های نباتی است و از کیمیا و رنگ‌های برآمده از آن برائت می‌جوید. همانا زیباترین رنگ‌ها رنگ خدا است که در عصارۀ نبات و کانی‌ها است.» مولانا درنگ کرده و در مردمان نگریسته سپس ادامه داده است: «الله‌الله که ما آدمیان گره‌هایی بر تاروپود هستی هستیم. بترسید از روزی که قالی تنتان دورنگ و کیس و قناس از دار دنیا پایین آید. آن روز استغاذه به درگاه مرمتگر پذیرفته نمی‌شود. اما هرکه در همه حال به لطف محال ایمان دارد همو به آن غایت اقرب است از دیگران.»


متن کامل این داستان را در شماره چهارم طره بخوانید

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code