هرجا می روم چشمم به فرش است

گفت و گو طره با منصوره حسینی نخستین طراح زن شرکت سهامی فرش ایران

گفت و گو طره با منصوره حسینی

سال ۱۳۵۴ مأمور شدم در نمایشگاهی که به بهانۀ سالگرد استقلال آمریکا برپا می‌شد حضور داشته باشم. ۴۰ روز را در نیویورک گذراندم. فروش و تبلیغات بسیار گسترده بود. مردم و بازدیدکنندگان به اندازه‌ای برای فرش‌ها ارزش قایل بودند که روی آن‌ها راه نمی‌رفتند. به یاد دارم که یک مشتری‌ آمریکایی شیفتۀ یک تخته فرش بافت اراک شده بود. قیمت فرش نسبت به فرش‌های هندی و پاکستانی موجود در بازار بالا بود. او ۱۰ روز پیاپی می‌آمد و فرش را می‌دید و زیر و رو می‌کرد. عاشق آن فرش شده بود.
عکس‌هایی بسیاری در آن نمایشگاه انداختم که در برخی از آن‌ها و به توصیۀ مسئولان هنرهای زیبا لباس قاسم‌آبادی پوشیده بودم و طرح‌ها، نقوش و دست‌بافته‌های ایرانی را تبلیغ ‌کردم. پس از انقلاب همۀ آن عکس‌ها را آتش زدند. کمی هم برایم دردسرساز شد. شاید از همین‌رو بود که هیچ‌گاه عنوان مدیریت نگرفتم و همواره سرپرست خوانده شدم.

متن کامل در شماره دوم دوماهنامه طره