چشم‌انداز نظام ادارۀ فرش در ایران

شیرازه | گفت‌وگوی طره با فضل‌اله حشمتی رضوی | داود شادلو

فضل‌اله حشمتی رضوی، نویسنده و محققِ فرش‌ شناس، متولد ۱۳۱۹ در مشهد و دانش‌آموختۀ رشتۀ کارشناسی‌ ارشد مشاورۀ اداری و مدیریت است. خدمات اداری خود را در سال ۱۳۴۲ در شورای عالی اداری کشور آغاز کرد و پس از ده سال به سمت قائم‌مقام مدیرعامل در امور تولید شرکت سهامی فرش ایران و پس از آن سمتی را در موزۀ فرش ایران عهده‌دار شد. در کارنامۀ مطالعاتی و تحقیقاتی او یازده کتاب تألیفی، ۳۰ مقالۀ پژوهشی، ۱۵۰ مقالۀ دانشنامه‌ای و دو کتاب دانشگاهی دیده می‌شود که مطابق برنامۀ درس‌های رشتۀ کارشناسی فرش و کارشناسی ارشد گروه فرش از طرف سازمان سمت انتشار یافته است. ضمناً کتاب فرشنامۀ ایران نوشتۀ اوست.

طره: در مقاله‌ای که در شمارۀ دوم طره نوشته بودید به ساختار سازمانی فرش ایران و ناکارآمدی مجموعۀ تشکیلاتی مرکز ملی فرش ایران اشاره کرده‌اید. خواهشمندم بیشتر در این خصوص توضیح دهید.
ساختار سازمانی مطلوب بستری است که برنامه‌ریزی را برای رسیدن به هدف در چارچوب آن امکان‌پذیر می‌سازد. هر قدر که چارچوب این بستر یعنی سازماندهی منطقی تنظیم شود، اجرای وظایف مدیریت آسان‌تر می‌شود و نتایج آن نیکوتر خواهد بود.
در حال حاضر، مرکز ملی فرش گرفتار نارسایی تشکیلات همراه با بودجۀ ناکافی است و بخش دولتی راه خود را می‌رود و بخش خصوصی و تعاونی هم راه خود را. همۀ برنامه‌ریزی‌ها ـ اگر برنامه‌ای در دست باشد ـ و سیاست‌گذاری‌ها در اختیار دولت است و این همان چیزی است که هشتاد سال پیش مؤسسۀ قالی ایران با هدف سامان‌دهی قالی ایران انجام ‌داد و آخر هم مشکلی را از پیشِ پا برنداشت. شاید آن زمان که دولت از قید و بند شرکت‌های چندملیتی خلاص شده بود کار چنین اقتضا می‌کرد که دولت در همۀ امور قالی‌بافی و تجارت فرش دخالت کند. حتی بعد از چند سال یعنی در سال ۱۳۱۴ش که شرکت فرش به‌وجود آمد حق انحصاری صادرات فرش را به شرکت فرش دادند، ولی همان‌طوری که می‌دانیم این کار عملی نشد و شرکت فرش مانند شرکتی خصوصی فقط به کار تولید و بازرگانی فرش پرداخت.

متن کامل را در شماره هفت و هشت دوماهنامه طره بخوانید | خرید آنلاین این شماره