کسی دلش به حال موزه فرش ایران نمی‌سوزد

نشریه طره (torreh.net) | گفت‌وگو با صالح حاج‌آقامیری (یکی از معماران موزه فرش ایران)* | یاسر سماوات

در دومین شماره طره به بهانه درگذشت عبدالعزیز فرمانفرمائیان معمار موزه فرش ایران، در نوشتاری به بررسی این بنای به یادماندنی پرداختیم.
در جایی از این نوشتار از کامران دیبا به عنوان همکار فرمانفرمائیان در این پروژه یاد شده بود که این اشاره با تلنگری از سوی یکی دیگر از همکاران فرمانفرمائیان رو به رو شد.
پای صحبت صالح حاج آقا میری نشستیم که برای سفری کوتاه مدت از ینگه دنیا به وطن بازگشته بود.

طره: فکر اولیه ساخت بنای موزه فرش ایران، چه زمانی و توسط چه کسی مطرح شد؟
سال ۱۹۶۸ یک مهندس معمار اتریشی به نام «جوزف زوکر» که از شاگردان «اسکار نیمایر» به شمار می‌آمد، طرح اولیه ساختمانی را که قرار بود به عنوان موزه فرش ایران احداث شود در اختیار عبدالعزیز فرمانفرمائیان، قرار داد.

طره: و این طرح همان سال تصویب و اجرا شد؟
خیر. سال ۱۹۷۳ یعنی پنج سال پس از آن، من و فرمانفرمائیان طرح را بررسی و با طراحی ساختمان آمفی‌تئاتر برای این موزه، طرح معمار اتریشی را تکمیل و اجرا کردیم.

طره: زمان دقیق افتتاح ساختمان موزه فرش را به یاد دارید؟
بله، دقیقا خاطرم هست. حدود یک سال و نیم پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، این ساختمان افتتاح شد و در میانۀ سال ۱۹۷۸ در موزه فرش روی بازدیدکنندگان گشوده شد.

طره: گویا شما نام بردن از کامران دیبا به عنوان یکی از معماران بنای موزه فرش را اشتباه می دانید.
بله، این حرف من است و باز هم می‌گویم آقای دیبا نقشی در طراحی ساختمان موزه فرش ایران نداشتند و بنده همراه مرحوم فرمانفرمائیان طرح زوکر را تکمیل کردیم. آقای دیبا تنها ساختمان مسجدی را که در پارک لاله تهران قرار دارد، طراحی کردند و نقشی در طراحی بنای موزه فرش نداشتند.

طره: شما از نزدیکان مرحوم فرمانفرمائیان بودید. وی در طراحی بنای موزه فرش چه نقشی داشت؟
او خط مشی و ایده کلی را به همکاران می‌داد و خیلی کاری به جزئیات نداشت و وارد آن‌ها نمی‌شد. البته این را هم باید بگویم که آن زمان پروژ‌ه‌های بسیار بزرگی به مرحوم فرمانفرمائیان پیشنهاد می‌شد.

طره: تا کنون خودتان طراح چه بناهایی بودید؟
طراحی‌های زیادی داشتم که همه آن‌ها را به یاد ندارم اما از معروف‌ترین‌شان می‌توانم به طراحی ساختمان صداوسیما و ترمینال چهار فرودگاه مهرآباد، اشاره کنم. همچنین ساختمان اصلی گروه صنعتی پلی‌اکریل اصفهان هم از طراحی‎‌های من است.

طره: گفته می‌شود ترمینال چهار مهرآباد، در زمان کمی ساخته شده است و اصلاً فرودگاهی موقتی بود که دائمی شد. این مطالب را تایید می‌کنید؟
همینطور است. کار ساخت این ترمینال تنها ۷۲ روز طول کشید. همانطور که گفتید قرار بود از این ترمینال موقتاً استفاده شود اما این اتفاق نیفتاد و تا امروز هم از آن استفاده می‌شود.

طره: به تازگی، سری به موزه فرش زده‌اید و از وضعیت آن آگاهید؟
بله متاسفانه!

طره: چرا متاسفانه؟
این بنا از بدو تاسیس با مشکل کمبود بودجه مواجه بود. ساختمان موزه احتیاج به یک مرمت اساسی دارد اما انگار کسی دلش به حال موزه فرش ایران نمی‌سوزد. انگار همه فراموش کرده‌اند بزرگترین موزه فرش دنیا در آن ساختمان قرار دارد. هرکسی گذشته موزه فرش را دیده باشد و حالا وارد این موزه شود، متوجه خواهد شد که حتی بسیاری ازچراغ‌های داخلی موزه هم سوخته‌اند اما کسی نیست که به فکر موزه فرش باشد.

طره: و سخن آخر؟
واقعاً وضعیت موزه فرش را نمی‌پسندم. چند میلیون نفر از جمعیت ایران در هنر- صنعت فرش، فعالیت می‌کنند که بسیاری از آنان جوانند. امیدوارم این موضوع باعث شود مسئولان دولت جدید هم نگاه جامعی به بزرگ‌ترین موزه فرش دنیا داشته باشند.

*این گفت‌وگو در چهارمین شماره طره به تاریخ آذر و دی ۱۳۹۲ چاپ شده است.

پایان پیام/ (torreh.net)