توماس کمپل برگردان: مریم صفری در سال‌های پایانی سده‌های میانه و آغاز رنسانس، فرشینه‌ها در همه‌جا از کاخ‌ها تا کلیساها به‌منزلۀ پوشش و آذین به کار […]
برچسب ها
توماس کمپل - دوماهنامه طره - شماره چهارم - طره - فرش - فرش ایران - فرش دستباف - فرشینه بافی - گل فرنگ - گلفرنگ - مجله - مجله فرش - مریم صفریتوماس کمپل
برگردان: مریم صفری
در سال‌های پایانی سده‌های میانه و آغاز رنسانس، فرشینه‌ها در همه‌جا از کاخ‌ها تا کلیساها به‌منزلۀ پوشش و آذین به کار میرفتهاند. این فرشینه‌ها به‌سادگی قابل حمل بودند. افزون‌براین، فرایند بافت فرشینه که در آن هر گره با دست اجرا می‌شود خلق تصاویر اندام‌وار پیچیده را در اندازه‌ای بزرگ ممکن می‌ساخت. بیشتر فرشینه‌های سده‌های میانه در سری‌های ۱۰تایی یا بیشتر با مساحتی برابر با پنج در ده یارد هستند. بیشتر بافته‌ها از پشم بافته می‌شدند، برای تزیین به کار برده می‌شدند و سفارش‌دهندگان ثروتمند می‌توانستد موضوعاتی با مضامین جشن و سرور یا مضامین تبلیغی سفارش دهند. فرشینه‌هایی که با ابریشم و رشته‌های طلا بافته می‌شدند کیفیت بهتری پیدا می‌کردند و از عناصر شکوه متظاهرانه‌ای بودند که حکام مذهبی و قدرتمندان سکولار برای نمایش ثروت و قدرت خود از آن بهره می‌بردند.
متن کامل این مقاله را در شماره چهارم طره بخوانید
طره دوماهنامه اطلاع رسانی آموزشی و تحلیلی فرش دستباف ایران©