دسته بندی : حاج مقصود فراش16/04/06

درباره رشد کمی (تعداد مشارکت کنندگان و مساحت) بیست و چهارمین نمایشگاه فرش دستباف ایران

نشریه فرش دستباف ایران طره| TORREH.net | حاج مقصود فراش تقدیم می کند: پس کو ملاطش؟! هر سال دریغ از پارسال!
         درباره رشد کمی (تعداد مشارکت کنندگان و مساحت) بیست و چهارمین نمایشگاه فرش دستباف ایران


قول داده بودم از اتفاق های فرشی سال ۹۴ بنویسم. خب نمی شود از نمایشگاه فرش تهران که دوره بیست و چهارمش بود یادی نکرد. یک جوان ۲۴ ساله بالاخره رشید و رعناست و باید دستی براش بالا زد.
ما زیاد زیادش ۱۵ سال داشتیم که آقای خدابیامرزمان دستمان رِ گذاشت تو دست گلابتون خانم و گفت دیگه از آب و گل درآمدی و باید رو پای خودت وایسی. حالا این نمایشگاه ۲۴ ساله اما هنوز تکلیفش با خودش معلوم نیست انگار.
نمایشگاهی که قرار بوده تخصصی و صادراتی باشه، حالا شده معجونی از فروش داخله و خارجه. اصلاً یک بازار مکاره ای درست شده که بیا و ببین. انقدر که تو این سالها سالن ها و غرفه های متعدد زیر بار رفته و ابعاد نمایشگاه بزرگ شده، کیفیت نمایشگاه بالا نرفته. همینه که باید بگی پس کو ملاطش؟! هر سال دریغ از پارسال!
یاد بی بی جان و آقا بزرگم به خیر. بی بی جان استاد طبخ دیزی بود. دیزی سنگی مشهدی که باید انگشتامان رِ مواظبت می کردیم از فرط لذیذ بودن. آقا بزرگم خان نائب فراش هم عاشق دیزی های بی بی جان بود. البته از نوع پر گوشتش؛ آخ آخ! دیزی ماهیچه اعلای گوسفندی. اگر همه هفته رِ هم دیزی میذاشتی جلوش حرفی نداشت. فقط هر وقت دیزی بی بی جان کم گوشت بود و نسبت آبش به گوشتش بیشتر می شد، آقابزرگ طعنه می زد که: پس کو ملاطش؟ هر سال باید بگیم دریغ از پارسال.
این شده که توی فامیل ما هر وقت کمیت بر کیفیت غلبه کنه همه میگن: پس کو ملاطش؟! هر سال دریغ از پارسال!
طوری که مرکز ملی فرش گزارش داد بیشتر از ۷۳۰ تا غرفه توی نمایشگاه بیست و چهارم برپا شده بود. نزدیک به ۳۰ هزار مترمربع از نمایشگاه بین المللی تهران هم زیر بار رفته بود. خب مومنای خدا چه خبره؟!
هر کی آمد غرفه خواست باید بهش داد؟ لابد با این توجیه که دندون اسب پیشکشی رِ نمی شمرن. چرا آقا لازم باشه ارتودنسی هم می کنن.
پارسال تو نمایشگاه با یکی از آدمهای دست اندرکار صحبت می کردم. گفت حاجی جان وضع بازار خرابه. مردم دلخوشیشان همین نمایشگاهه. فرشها روی دست تولید کننده ها مانده و بندگان خدا امید بستن به همین نمایشگاه که بلکه بیان اینجا و بتونن فرش بفروشن. حالا همین فرصت رِ باید ازشان دریغ کنیم؟
گفتم: بعله در جریانم. خودم دستم توی کاره. اما این که دلیل نمیشه تنها نمایشگاه کلاس بالا و به درد بخور کشور بی در و پیکر و عریض و طویل بشه و هر کسی رِ توش راه بدن که.
گفت: حاجی جان نگاه کن! تازه کجای کاری که این همه رِ که راه دادیم تازه بیشتر از صد تا متقاضی رِ جا نداشتیم که راه بدیم و کلی شاکی و ناراضی هستن و به وزیر و وکیل هم نامه نوشتن علیه ما!
گفتم تا آش همین آش باشه و کاسه همین کاسه، و تا وقتی که کمیت بی توجه به کیفیت رشد کنه باید گفت: پس کو ملاطش؟! هر سال دریغ از پارسال!


نشریه فرش دستباف ایران طره| TORREH.net | پایان پیام

1 دیدگاه

  1. ktauon گفت:

    من دو سال پیش به تهران آمدم تا چند تخته فرش بخرم و به فروشگاههای که قبلن میشناختم رفتم ولی متاسفانه اغلب فرش ماشینی یا تبلو فرش میفروختند بلاخره با هزار دردسر تونستم چیزی که میخام رو بخرم موضوع اینجاست که خیلیها از نمایشگاههای فرش در ایران خبر ندارن لطفن یا از طریق رسانه ها یا از هر طریقی که درسته به مردم اطلا ع دهید

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code