دسته بندی : حاج مقصود فراش16/11/26

حاج مقصود تقدیم می کند: منار در پستو | دستبافته های قدیمی موزه فرش ایران در بجنورد خاک می خورند | چند وقتی بود روزه سکوت گرفته بودم بلکه موضع گیری های بنده تاثیری در انتخابات ینگه دنیا نداشته باشد و موجب افت و خیز آرای هیلاری و دونالد نشود!

نشریه فرش دستباف ایران طره | TORREH.net | حاج مقصود تقدیم می کند: منار در پستو
دستبافته های قدیمی موزه فرش ایران در بجنورد خاک می خورند


چند وقتی بود روزه سکوت گرفته بودم بلکه موضع گیری های بنده تاثیری در انتخابات ینگه دنیا نداشته باشد و موجب افت و خیز آرای هیلاری و دونالد نشود! مزاح است البته. هرچه این مدت ترنج جانم گیر سه پیچ داده بود که باباجون چیزی بنویس ترجیح دادم سکوت کنم. اوضاع فرش و مشکلات و گرفتاری هایش الظهر من الشمس است فقط گوش شنوایی نیست انگار.
سالهاست حرفهای بی ثمر می زنیم و همگی عالمان بی عملیم. حرفهایمان هم از فرط تکرار طراوت و تازگی ندارند و همگی رِ از بریم. این است که اختلاط با گلابتون خانم رِ به دست به قلم شدن یا سیاحت توی گروه های تلگرامی ترجیح دادم. اما دیروز تصویری توی اینستاگرام آقای ظاهراً متولی فرش دیدم که عنان از کف دادم و روزه سکوت رِ شکستم.
عکسی بود از فرش هایی که شش سال قبل به قصد برپایی موزه فرش در بجنورد، از مخزن موزه فرش تهران خارج شده و به خراسان شمالی سفر کرده اند اما تا حالا از پستو خارج نشده اند. مشکل هم انگار این بوده که جایی برای نمایش نیافته اند!
خیلی ببخشید، در مثل مناقشه نیست ولی از قدیم گفته اند که اول چاه رِ بکن بعد منار رِ بدزد.
یعنی واقعا آقایان یا خانم هایی که شش سال قبل همت کردند و همچین کار بزرگی ر دنبال کردند اول فکر نکردند این فرش ها رِ کجا قرار است نمایش دهند؟ بنده شخصاً دیروز تا حالا پیگیر اخبار این فرش ها شدم و دیدم قضیه واقعاً خنده داره! شش سال قبل ۲۰ تخته فرش دستباف با عنایت شخص شخیص آقای بقایی که آن موقع رییس میراث فرهنگی کشور بودند از موزه فرش تهران بیرون آمده و به بجنورد فرستاده شده. فرشهایی که حداقل ۴ تا عمواوغلی بزرگ پارچه تویشان هست. تو این شش سال احدالناسی هم انگار سراغی ازشان نگرفته تا سفر اخیر آقای متولی به بجنورد و اصرار نامبرده برای دیدن موزه فرش بجنورد که اصلاً وجود خارجی ندارد! سر آخر هم فرش ها رِ توی پستوی عمارت سردار مفخم دیده اند!
هی روزگار! فکر می کنم بجنورد به یک یارمحمدخان شادلوی دیگر نیاز دارد تا بلکه دو سه تا بنا و عمارت دیگر بسازد و جایی برای نمایش این فرش ها پیدا شود.
یک بابایی محکوم به اعدام شده بود. ازش پرسیدند آرزویی نداری؟ گفت می خواهم پسرم رِ ببینم. گفتند پسرت کجاست؟ گفت نمی دانم چون هنوز ازدواج نکرده ام! خب مردان مومن! شما که هنوز موزه ندارید با چه توجیهی فرش ها رِ از تهران برده اید؟ آقای میراث فرهنگی یعنی خودت آمار موزه هایت رِ تو سطح کشور نداشته ای؟
آقایان عزیز! تا دیر نشده دستی بجنبانید و فکری بردارید. تا بیدها به خدمت فرش ها نرسیده اند از فضاهای موجود در بجنورد استفاده کنید و فرش ها رِ از پستو به تالار بیاورید. حیف است به خدا.


img_2785 img_29621 img_2783


نشریه فرش دستباف ایران طره | TORREH.net | پایان پیام

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code