حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: ترجیح قلیان بر قالی! در باب دست و دلبازی رئیس سازمان برنامه و بودجه برای فوتبال | همی روزنامه خراسان رِ که دستم می‌گیرم سعی می‌کنم صفحه اطلاعیه‌های ترحیم و تسلیت یا صفحه‌های اخبار ورزشی و حوادث رِ بیشتر از صفحه‌های اخبار سیاسی نگاه کنم؛ اما این سیاست به همه جا سرک می‌کشه لامصب!
برچسب ها
حاج مقصود - حاج مقصود فراش - رئیس سازمان برنامه و بودجه - فوتبال - قالی و قلیان
| TORREH.net |حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: ترجیح قلیان بر قالی!
در باب دست و دلبازی رئیس سازمان برنامه و بودجه برای فوتبال
هی تصمیم می‌گیرم سرم رِ از سیاست بکشم بیرون و کاری به کار دولتی‌ها نداشته باشم باز نمی‌شه. یعنی نمی‌ذارن. همی روزنامه خراسان رِ که دستم می‌گیرم سعی می‌کنم صفحه اطلاعیه‌های ترحیم و تسلیت یا صفحه‌های اخبار ورزشی و حوادث رِ بیشتر از صفحه‌های اخبار سیاسی نگاه کنم؛ اما این سیاست به همه جا سرک می‌کشه لامصب!
در حال مرور اخبار ورزشی بودم که دیدم آقای نوبخت که سخنگوی دولت پرزیدنت روحانیه موقع بازدید از نمایشگاه مطبوعات به روزنومه‌چی‌ها ورداشته گفته: «دولت پرداخت بدهی استقلال و پرسپولیس را متقبل می‌شود. نمی‌گذاریم این دو باشگاه دچار مشکل شوند. نگران نباشید.»
خب داداش اتفاقاً همی حرفت ما رِ نگران می‌کنه!
بذارین همین اول تکلیف خودم رِ روشن کنم. من هم مثل خیلی از مردم اهل فوتبال هستم. از بچگی هم تو همین میلان‌های مشهدمان گل کوچیک بازی می‌کردم. اسطوره اون سال‌های ما هم «پله» بود. حالا هم که سن و سال اجازه بازی بهم نمی‌ده از دیدن فوتبال طفره نمی‌رم؛ اما هیچ‌وقت طرفدار دو آتیشه این تیم و اون تیم نبودم. هر چند من رِ به خاطر داشتن آریای آبی به تیم تاج که بعدش شد استقلال منتسب کردن و من هم بدم نمی‌آمد و هر چند کُرى خواندن و کل‌کل کردن‌های فوتبالی برامان یک‌جور تفریح بود؛ اما اون‌طور نبوده که قضیه برام ناموسی باشه و از باخت تیمی تا مرز سکته برم و یقه جر بدم و خواب و خوراک رِ به خودم حروم کنم.
اینا رِ گفتم که بگم من هم مثل خیلی از مردم فوتبال رِ دوست دارم. اصلاً یکی از نقطه‌های اوج دوره جوونیم رفتن تیم ملی ایران به جام جهانی آرژانتین بود. گمونم یک سالی قبل از انقلاب بود. فوتبالی هستم؛ اما نه از اون هوادارهای سرسخت و بی‌کله. پس معنای حرف آقای نوبخت رِ خوب می‌فهمم که می‌خواد دل مردم فوتبال دوست مملکت رِ به دست بیاره و این خیل عظیم هوادارهای دو تیم پایتخت رِ مایوس و دلمرده نکنه؛ اما به چه قیمتی؟ اونم از زبون چه کسی؟ کسی که کلید برنامه و بودجه مملکت دستشه؟
هر کس ندونه آقای نوبخت خیلی خوب می‌دونه که بودجه مملکت چه وضعی داره. اصلاً کاری به بودجه مملکت ندارم. بودجه فرش چقدره و چه وضعیت اسف باری داره. از اون طرف بدهی این دو تا تیم تهرونی چقدره و چه وضعیت نجومی‌ای داره.
من می‌گم وضعیت فوتبال ما به قلیان شبیهه. نه اینکه فکر کنید منظورم اخبار و عکس‌هاییه که هر چند وقت یک بار بیرون میاد و نشون می‌ده فوتبالیست‌های سرشناس مملکت اهل دود و قلیان چاق کردن هستند. اون که به کنار. دلم خونه از بعضی از ستاره‌های قلابی که مرام و معرفت ورزشکاری رِ هم خراب کردن و پول پارو می‌کنن و قلیان دود می‌کنن. منظورم اینه که مملکت برای فوتبال و فسادهاشو و بی‌مدیریتی‌ها و مشکلاتش هم پول می‌ده هم غرغر می‌شنوه. درست مثل قلیان!
مگر نه این که بالای قلیان پول می‌دن و اونم همه‌اش غرغر (قل‌قل) می‌کنه؟!
خروار خروار پول می‌ریزیم تو جیب مربیا و بازیکنای خارجی، اونام به ریش ما می‌خندن و تازه یکی از اسکناسایی که بهشون میدیم اگه گوشه نداشته باشه می‌رن فیفا چغلی می‌کنن و جریمه می‌شیم. هر روز هم که یک حاشیه داریم و اعصاب ملت رِ خط‌خطی می‌کنیم. از ندادن اجازه به زنان برای ورود به ورزشگاه تا تبانی‌ها و گاوبندی‌های پشت پرده. از اون طرف با مدیرانی که این کاره نیستن و از جاهای غیرورزشی به حوزه فوتبال چپونده می‌شن هر روز یک سوتی و گاف جدید رو می‌شه و باشگاه‌ها به زمین می‌خورن. از طرف دیگه نتایج ضعیف می‌گیریم و چه در سطح باشگاهی و چه در سطح ملی چنان با احساسات هوادارها بازی می‌شه که موج افسردگی حال همه رِ جا میاره!… اینا معنیش جز اینه که هم پول میدیم هم غرغر می‌شنویم؟
حالا از فرش براتان بگم؟ اصلاً لازمه که بگم؟ پول نمی‌دیم بهش؛ اما پزش رِ خوب میدیم! هر جای دنیا بری –البته جاهای خوب خوبش مثل کاخ‌ها و موزه‌ها و…- فرش‌های نفیس ایرانی رِ می‌بینی. تو فرهنگ و هنر و نشانه‌های تمدن باستانی که پرچم فرش بالاست. تو حوزه اشتغالزایی هم که لنگه نداره. با یه کم سرمایه دولت می‌تونه تو کار فرش ایجاد اشتغال کنه. تو حال و وضع این سال‌های مملکت هم که خشکسالی داره بیداد می‌کنه و کشت و زرع و دامپروری رمقی نداره، همی قالی‌بافی تونسته مشکل خانواده‌های روستایی و عشایری رِ تا حدی برطرف بکنه. خلاصه همه جوره دستش به خیره؛ اما پولی بهش تزریق نمی‌شه. یعنی در برابر اعداد نجومی حوزه فوتبال باید بگیم عدد و رقمهای حوزه فرش با صفر فاصله‌ای نداره.
همین یک قلمی که آقای نوبخت به زبون آوردن مشت نمونه خرواره. بدهی میلیاردی دو تا باشگاه که سر به فلک میزنه رِ می‌خوان از کیسه دولت بپردازن؛ اما برای کل بودجه سالانه فرش مملکت (از تبلیغاتش بگیر تا آموزش و تحقیق و…) فقط ۱۴ میلیارد تومان لحاظ کردن که اونم معمولاً نصفش رِ نمی‌دن!
نوبخت جان! ببخشید داداش!
از این مدل برنامه‌ریزی و مدیریت شما روی بودجه مملکت یاد اون بنده خدایی افتادم که یک قالب یخ دستش گرفته بود و ماتش برده بود. ازش پرسیدن چته؟ گفت: «تعجبم از اینه که هیچ جاش سوراخ نیست ولی معلوم نیست آب از کجاش چکه می‌کنه!»
آقاجان از کیسه خلیفه می‌بخشی؟ حاتم طایی شدی؟ قبول. حرفی نیست. ولی اولویت ها رِ نباید در نظر گرفت؟ هر کی بیشتر غر بزنه بیشتر پول می‌گیره؟ چون ما فرشی‌ها و قالی‌باف جماعت سر به زیر و محجوبیم و یاد نداریم مثل فوتبالی‌ها غرغر کنیم باید حقمان خورده بشه؟
یک طرف میلیاردها میلیارد بدهی، خروار خروار حاشیه و جنجال، قطار قطار خرابکاری و اتلاف بیت‌المال،… یک طرف دیگه هنر و فرهنگ و صادرات غیرنفتی و اشتغال و…
خودت قضاوت کن نوبخت جان!
| TORREH.net |پایان پیام
طره دوماهنامه اطلاع رسانی آموزشی و تحلیلی فرش دستباف ایران©