فردین، وایلر، قالی

| TORREH.net | عکس و مکث | فردین، وایلر، قالی

ویلیام وایلر کارگردان نامدار دوران طلایی هالیوود در میانه های پاییز ۱۳۵۲ مهمان ایران شده بود. زنده یاد امیرهوشنگ کاوسی روایتی را از سفر او که از رکوردداران جوایز اسکار سینماست نگاشته است که برشی از آن -مرتبط با قالی ایرانی- در پی می آید:

از وزارت فرهنگ و هنر با تلفن به من اطلاع داده شد که وزیر دستور داده آقای وایلر یک فیلم ایرانی را ببینند و فیلم گاو برای نمایش به فلان استودیو دوبلاژ فرستاده می‌شود. من که در این هنگام کارمند تلویزیون بودم، با اتومبیلی که با راننده در اختیارم بود، ساعت ده صبح به هتل رفتم. وایلر و همسرش که از صرف صبحانه فارغ شده بودند آماده شدند و روانه‌ی استودیو شدیم… چون فیلم دوبله نشده بود و زیرنویس هم نداشت، ابتدا کل موضوع را برای‌شان گفتم و ضمن نمایش، دیالوگ‌ها را هم برای‌شان ترجمه کردم.
در خروج از سالن نمایش، فردین ایستاده بود و یک قالیچه‌ قیمتی هم پهن شده بود روی زمین. وایلر تصور کرد که فردین یک فروشنده‌ قالی است که از موقعیت استفاده می‌کند تا جنس خود را بفروشد. همسر وایلر که از قالیچه خوشش آمده بود چند کلمه به وایلر گفت و وایلر از من خواست قیمت قالیچه را از فردین بپرسم! من که از واقعیت قضیه آگاه بودم با وجود این، پرسش را به فردین گفتم. فردین گفت: «خیلی گران، به قیمت یک امضای ویلیام وایلر!» من در ترجمه ابتدا به وایلر گفتم: «خیلی گران!» وایلر گفت: «مثلاً چند؟» گفتم: «می‌گوید به قیمت یک امضای ویلیام وایلر!»
وایلر گفت: «برای چه؟ به چه مناسبت؟» من فردین را معرفی کردم؛ به عنوان یک ورزشکار و یک بازیگر محبوب سینما. وایلر با همسرش چند کلمه با هم ردوبدل کردند و سپس دست فردین را فشردند.
وایلر از این همه محبت، در فکر، کارت‌ویزیت‌اش را از جیب بیرون آورد و زیر نامش را امضا کرد؛ همسرش هم همین‌ طور، و پشت کارت جمله‌ای به عنوان تشکر نوشت، و این‌که این همه محبت فراموش‌شدنی نیست را نوشت و کارت را به دستش داد… آقای ایوب شهبازی هم که در محل با دوربین عکاسی‌اش ایستاده بود عکس گرفت…

| TORREH.net | پایان پیام