فرش اکسمینستر

دسته بندی : مقالات علمی17/01/08

شهر اکسمینستر در جنوب انگلستان واقع است. نام اکسمینستر با فرش گره‌ خورده است و سال‌هاست که تمام جهان این شهر را با فرشش می‌شناسند. توماس ویتی (۱۷۱۳–۱۷۹۲) به شدت تحت تاثیر فرش بزرگ ترکیه‌ قرار گرفت که در بازار چیپساید لندن دید.

برچسب ها

| TORREH.net | شهر اکسمینستر۱ در جنوب انگلستان واقع است. نام اکسمینستر با فرش گره‌ خورده است و سال‌هاست که تمام جهان این شهر را با فرشش می‌شناسند.

نیلوفر علیپور

توماس ویتی۲ (۱۷۱۳–۱۷۹۲) به شدت تحت تاثیر فرش بزرگ ترکیه‌ قرار گرفت که در بازار چیپساید۳ لندن دید. او پس از بازگشت به اکسمینستر تمام مهارت‌هایش را برای تولید فرشی مشابه فرش ترکی به کار گرفت. پس از چند ماه کار سخت، او در یک روز تابستانی در سال ۱۷۵۵ بافت نخستین فرش‌اش را به پایان رساند.
خریدار فرش‌های دست‌باف کارخانه اکسمینستر اشراف انگلیسی بودند که فرش‌ها را برای خانه‌هایشان می‌خریدند. فرش‌های اکسمینستر برای اتاق موسیقی در ساختمان کلاه فرنگی پادشاهی برایتون۴ ، سرای چاتسورث۵ ، سرای سَلت‌رام۶ و کاخ وارویک۷ تولید می‌شدند.
در سال ۱۸۰۰ میلادی فرشی با نقوش خورشید، ماه و صور فلکی در ابعاد ۲۳*۱۶ متر را برای محمود دوم، سلطان امپراتوری عثمانی بافته شد که امروزه به‌عنوان معروف‌ترین فرش اکسمینستر شناخته می‌شود. ارزش این فرش ۱۰۰۰ دلار معادل بیش از یک‌میلیون دلار در سال ۲۰۱۰ است.
پادشاه جورج سوم۸ و ملکه شارلوت۹ بین سال‌های ۱۷۵۵ تا ۱۸۳۵ از کارخانه بازدید کردند و تعدادی فرش خریدند.
در سال ۱۸۲۷ آتش‌سوزی سبب نابودی کارخانه اکسمینستر شد. در سال ۱۸۳۵ ساموئل رامپسون ویتی۱۰، نوه توماس ویتی، اعلام ورشکستی کرد.
بلک‌مورز۱۱ از شهر ویلتون سهام کارخانه را خرید و به بافتن فرش ادامه داد که هنوز هم با نام فرش اکسمینستر شناخته می‌شوند.
افزون بر فرش دست‌باف، فرش‌ ماشینی اکسمینستر روی ماشین‌های بافندگی بافته می‌شدند که در آن نخ پرز روی نخ پودی که از بین تارها عبور می‌کردند قرار داده می‌شد. برای این کار از لوله‌های کوچکی استفاده می‌شد که از درون آن‌ها نخ‌های پرز عبور می‌کردند. پودها که نخ پرز را در جای خود نگه می‌داشتند به جای آن‌که با استفاده از ماکو درون بافت قرار گیرند، به‌وسیله سوزن دوخته می‌شدند. در یک سیستم دیگر ماشین بافندگی، که به نام اکسمینستر بدون دوخت نامیده‌ می‌شود، یک سیستم ژاکارد به‌وسیله انگشت‌های مکانیکی طول معینی از نخ پرز را برداشت کرده و در بین تارها قرار داده و آن‌ها را نگه می‌دارند تا زمانی که پودگذاری صورت گیرد.
در سال ۱۸۵۱ فرشی از فرش‌های اکسمینستر در نخستین نمایشگاه جهانی لندن به نمایش گذاشته شد که خبرش در روزنامه‌ مصور لندن به تاریخ ۱۱ اکتبر ۱۸۵۱ نیز آمد. این فرش توسط ال. گرونر۱۲ طراحی و توسط واتسون و بل، برادارن بلک‌مور، برای اتاق نشمین کاخ ویندسور۱۳ اجرا شد.