فراخوان پنجمین شمارۀ طره

پروندۀ یک موضوع:
فرش و موسیقی
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد
آلدوس هاکسلی می‌گوید: «زندگی به نقش و نگار قالی ایرانی می‌ماند که زیباست اما درک معنای آن دشوار است.»
شاید همین گزاره را بتوان دربارۀ موسیقی نیز به کار گرفت که زیباست اما معنای آن به سادگی دریافتنی نیست. هرگونه معنایابی برای نقوش فرش و اصوات موسیقی تاکنون چنان‌که باید راه به جایی نبرده است.
فرش و موسیقی گرچه با هم متفاوتند اما اشتراکاتی دارند چون جهان شگفت‌انگیز و پر رمز و رازی که می‌آفرینند. نقوش انتزاعی فرش به اصوات منطق‌گریز موسیقی می‌ماندکه هر دو در نخستین گامۀ آفرینش‌شان استوار بر تناسبات ریاضی‌وار و منطقی موشکافند اما برآیندشان با احساس پیوند بیشتری می‌یابد تا استدلال.
برخی کارشناسان موسیقی دستگاهی و چارچوب‌های آن را با فرش‌های شهری‌باف سنجیده‌اند و موسیقی مردمی (فولکلور) را به‌سان فرش‌های روستایی و عشایری دانسته‌اند. گرچه پی گرفتن «این‌همانی» در این‌باره نه علمی است و نه شدنی اما از دیدگاه مردم‌شناسی شاید بتوان نقوش فرش و موسیقی برخی مناطق را با هم سنجید و به برآیندی اندیشیدنی رسید.
فرش و موسیقی در ترانه‌ها و چکامه‌های بومی و مردمی بافندگان نیز نمودی آشکار دارد. تا جایی که در گذشته ضرب‌آهنگ این اشعار به درست‌بافی کمک می‌کرده است.
با توجه به این نکته‌هاست که طره بنا دارد پروندۀ شمارۀ پنجمش را که بهمن ماه 1392 منتشر می‌شود به فرش و موسیقی اختصاص دهد. از این‌رو از پژوهشگران گرامی درخواست می‌شود با توجه به موضوع این شماره جستارهای خود را تا هفتم دی ماه ۱۳۹۲ به نشانی‌الکترونیکی torreh.mag@gmail. com بفرستند.