هرم یا استوانه؟ مسئله این است!

 | TORREH.net | حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: هرم یا استوانه؟ مسئله این است!

در باب آموزش عالی فرش و تکثیر آن

اول صبحی نشسته بودم توی حجره و روزنامه رِ ورق می‌زدم که چشمم افتاد به فرمایشات جناب رئیس‌جمهور که توی دانشگاه تهران به مناسبت آغاز سال تحصیلی نطق کرده بودند. چند تا نکته جالب توی فرمایشات حسن آقای پرزیدنت بود اما یکیش که بدجور به دلم نشست این بود که فرموده بودند:

«مدیریت نیروی انسانی بر مبنای هرم امکان‌پذیر است. امروز ما در حال ایجاد یک استوانه در این بخش هستیم و می‌خواهیم همه کلاس اولی‌ها را با مدرک دکترا از نظام آموزش خارج کنیم. این درحالی است که بر اساس برخی بررسی‌هایی که در کشورهای مختلف درباره نیاز مشاغل به تحصیلات دانشگاهی انجام شده، ۴۰ الی ۴۵ درصد مشاغل نیازی به تحصیلات دانشگاهی ندارند.»

انگار که داغ دلم تازه شده باشه. یاد حرفای هر چند وقت یک بار خودم با ترنج جانم و درددل کردن‌هاش افتادم. آخه هرازگاهی که دلخوری‌هاش از وضع آموزش فرش تو دانشگاه زیاد می‌شه من رِ به‌عنوان سنگ صبور گیر میاره و شرح هجران و خون جگر می‌ده.
بعضی از دلخوری‌های ترنج جانم رِ اگر بخوام براتان فهرست کنم اینا هستن:
– مگه رشته فرش باید توی چند دانشکده تدریس بشه؟ چرا توی هر استانی انگار که چشم و هم‌چشمی کرده باشن هی رشته فرش راه انداختن؟
– مگه مقطع کارشناسی فرش موفق بود و همه جوره امتحانش رِ خوب پس داد که ارشدش رِ راه انداختن و حالا هم زبونم لال دارن به دکتراش فکر می‌کنن؟
– تو رشته‌های قدیمی‌تر و جاافتاده‌تر هنری توی مملکتمان مثل نقاشی، موسیقی، مجسمه‌سازی، طراحی‌صنعتی و خیلی‌های دیگه مگه دکترا داریم که حالا برای فرش بااین‌همه ایراد و اشکال توی لیسانس و ارشدش می‌خوان دکترا راه بندازن؟
– مگه ما چن تا مدرس و استاد کاربلد و استخون‌دار توی فرش داریم که بتونن این‌همه دانشکده رِ تغذیه کنن؟
– این همه تا حالا به سرفصل‌های رشته فرش ایراد و اشکال وارد شده. چرا اینا رِ اصلاح نمی‌کنن؟
– چند درصد از همین فارغ‌التحصیل‌های فعلی فرش تونستن جذب بازار کار بشن و بازار اونا ر پس نزده که هی داریم این جمعیت درس خونده بیکار رِ بیشتر می‌کنیم؟
– یعنی واقعاً کمیت مهم‌تر از کیفیته؟
خلاصه این‌که وقتی دیدم رئیس‌جمهور از تعبیر هرم و استوانه استفاده کرده خوش‌خوشانم شد و دیدم درد مشترک ترنج جان من و خیلی از جوون‌ها رِ مطرح کرده. انگار که آیه آمده هر کی وارد رشته فرش شد و مثلاً کاردانیش رِ گرفت، الا و لابد باید این مسیر رِ تا ته‌اش بره و دکتر فرش بشه! حالا این دکتر چطور تربیت شده و طبابت یاد گرفته یا اینکه از نسخه‌ای که این دکتر برای فرش تجویز کنه دردی از فرش درمان می‌شه یا نه الله‌اعلم!
یاد اون بابایی افتادم که به عیالش گفت: هوس حلوا کردم! عیالش هم گفت: خب نیم کیلو آرد و نیم کیلو شکر بگیر و ۴ کیلو هم روغن بخر. یارو با تعجب پرسید که ۴ کیلو روغن برای نیم کیلو آرد؟ عیال هم گفت: من که می‌دانم از حلوا خبری نیست، پس بذار چرب‌تر باشه!
حکایت جوون‌های ماست که لابد اون حضرات تصمیم‌گیر می‌گن اگه اینا با کارشناسی فرش دردی ازشان دوا نمی‌شه بذار لقب دکترا پیه و دنبه‌شان رِ زیاد کنه! استغفرالله.
حضرات وزارت علومی! آقایون و خانومایی که تو دانشکده‌های فرش منصب و مقامی دارین! به جان فرشید و فرشادم این کارتان صواب نیست. ثواب هم نداره. به هرم فکر کنین نه استوانه.
تو همین جمعیت انبوه دانش‌آموخته‌های فرش نمونه‌های زیادی داریم از جوون‌های مستعدی که با همت، پشتکار و جسارت وارد میدون شدن و طرحی نو در انداختن و کارشان هم خیلی درسته. باید به ایجور آدم‌ها میدون داد و چار تا جوون ایجوری بهتر از چل تا فارغ‌التحصیل بیکاره. هرمی که رئیس‌جمهور می‌گه همینه دیگه. رجحان کیفیت بر کمیت همینه دیگه.
مگر اینکه نیت چیز دیگه‌ای باشه و حضرات دنبال چیزای دیگه‌ای باشن. خدای نکرده دنبال تداوم اشتغال خودشان یا هیئت علمی شدن تو دوره دکترا و… که خدابه‌دور! خیلی بعیده این حرف‌ها. این وصله‌ها به هیچ‌کدوم از اهالی فرش نمی‌چسبه!

 | TORREH.net |پایان پیام