چند نکته دربارۀ پروندۀ تابلوفرش که در شمارۀ ۴ طره منتشر شده است

چهارمین شمارۀ طره با کش‌وقوس‌ها و دشواری‌های بسیار سرانجام منتشر شد. گرچه بیشترین اتلاف زمان را در بخش صفحه‌آرایی داشتیم، اما زمانی را هم در بخش تأمین محتوا از دست دادیم، زیرا رفتن به سراغ موضوعاتی که پیشینۀ مکتوب و گردآمدۀ درخوری برای آن‌ها وجود ندارد ساده نیست.
هنوز زمان چندانی از انتشار شمارۀ ۴ نگذشته است که شماری از خوانندگان در برابر پروندۀ تابلوفرش موضع گرفته‌اند. برخی این پرونده را جانبدارانه و اجحاف در حق این صنعت دیده‌اند و دیگرانی هم پرداختن به تابلوفرش را غیرضروری و آن را بها دادن بی‌دلیل به پدیده‌ای دانسته‌اند که باید به‌ تمامی نادیده‌اش گرفت.
به‌هرروی دست‌اندرکاران طره پیش‌بینی چنین برخوردها و واکنش‌هایی را می‌کردند، چون در هر دو دسته هواداران سرشناسی حضور دارند که مایل‌اند دیدگاه عموم را به دیدگاه خود نزدیک کنند.
با همۀ این دشواری‌ها طره کوشیده است دیدگاهی میانه و بی‌طرفانه برگزیند و مجالی برای طرح دیدگاه‌های موافق و مخالف فراهم آورد. هر خوانندۀ منصفی پس از خواندن دقیق همۀ مطالب -نه نگاه و ورق زدن سرسری که آفت جامعۀ امروز ماست- به بی‌طرفی طره گواهی خواهد داد، اما برای آنانی که انتظار داشته‌اند چهارمین شمارۀ طره به کاتالوگی تبلیغاتی برای تابلوفرش بدل بشود توضیح چند نکته لازم است:
نخست اینکه طره به تحمیل عقایدش به دیگران متهم شده است. ما به توانایی اندیشیدن و موشکافی خوانندگانمان باور داریم و نمی‌کوشیم عقاید آن‌ها را تغییر دهیم! بعید است هنوز کسی بیندیشد در زمانه‌ای هستیم که نشریه‌ای با بضاعتی حداقلی بتواند خط‌مشی فکری افراد جامعه را تعیین کند. امروزه با گسترش رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی حتا دولت‌های خودکامه هم توان تحمیل عقایدشان را بر مردمان ندارند. از سویی، بستر پژوهش و دانش برای جست‌وجو و پی بردن به چیستی و چگونگی پدیده‌هاست و کوشش طره به‌عنوان نشریه‌ای تخصصی و تحلیلی هم بر این نکته استوار بوده است. جستارهای تحلیلی پرونده همچنین کارنامۀ دست‌اندرکاران طره و نویسندگان آن بازتاب روشن این امر است.
ادعای اجحاف در حق تابلوفرش نیز به‌هیچ‌‌وجه پذیرفته نیست. اگر از دیدگاه کمی به قضیه بنگریم، ۲۴ برگه از ۴۰ برگه‌ای که به پرونده اختصاص یافته در معرفی و ستایش تابلوفرش است. دیگر اینکه نفس پرداختن به تابلوفرش، آن هم در نشریۀ تخصصی فرش دست‌باف و گفت‌وگو دربارۀ پدیده‌ای که گفته می‌شود متولی فرش ایران هم آن را به رسمیت نمی‌شناسد، نخستین گام در به رسمیت شناختن این پدیده و معرفی آن به جامعۀ دانشگاهی و پژوهشی فرش ایران است و طره از اینکه به‌گونه‌ای شایسته آغازگر این راه بوده است به خود می‌بالد. بی‌تردید از این پس هر کار پژوهشی که بخواهد دربارۀ تابلوفرش انجام شود نیازمند مراجعه به پروندۀ طره خواهد بود.
طره اگر می‌خواست یک‌سویه و از زاویه‌ای منفی به تابلوفرش بنگرد، هرگز رنج و هزینۀ سفر و تهیۀ گزارش میدانی از سردرود را متحمل نمی‌شد و صفحاتی را برای طرح دیدگاه‌ها و پاسخ‌های تولیدکنندگان تابلوفرش به انتقادها در اختیارشان قرار نمی‌داد.
در پایان بایسته است به این نکته اشاره کنیم که چاپ آثار به‌معنی تأیید دیدگاه نویسندگان آن‌ها نیست. طره به‌ویژه در پرونده‌های موضوعی‌اش می‌کوشد از آرا و دیدگاه‌های متفاوت، چه مثبت و چه منفی، سود بجوید و سرانجام راه میانه‌ای در پیش بگیرد و بدون هیچ‌گونه داوری یا جانبداری واقعیت موضوع را بازتاب دهد. این میانه‌وری در یادداشت‌های مدیرمسئول یا سردبیر طره در آغاز هر پرونده نمود دارد.
طره به‌هیچ‌وجه این نکته را نمی‌پذیرد که در پروندۀ تابلوفرش جانبدارانه عمل کرده است، چراکه همزمان با انتشار شمارۀ 3 به تاریخ 8مهر۱۳۹۲ فراخوان عمومی ارسال مطلب برای پروندۀ تابلوفرش در تارنما و برگۀ فیس‌بوک طره منتشر شد، اما حجم مطالب منفی رسیده برای ما بیش از مطالب مثبت بود. گفتنی است نوشته‌های مثبتی هم که در پرونده منتشر شده است حاصل پیگیری‌های پیاپی دست‌اندرکاران طره بود نه رغبت مدافعان این صنعت. از قدیم گفته‌اند حرمت امام‌زاده را متولی‌اش نگه می‌دارد.