بازگشت محمود؟!

| TORREH.net | حاج مقصود فراش تقدیم می کند: بازگشت محمود؟! | بیش از ۱۵۰ میلیون دلار کاهش صادرات فرش در دوران معجزه هزاره سوم

چای با نبات زعفرانی با هل عجب اکسیری است. مخصوصاً وقتی که آورنده اش گلابتون خانم باشد. نشسته بودیم به مزه مزه کردن چای نبات و سرگرم اختلاط بودیم که گلابتون خانم فرمایش کردند: «حاجی جان راسته که احمدی نژاد قراره برگرده؟!»
یعنی هیچ چیزی در دنیا امکان نداشت اینطور یکجا طعم و مزه چای نبات زعفرانی رِ زهر هلاهل کنه!
گفتم: بانو این دیگه از اون مواردیه که شوخیش هم اعصاب رِ هسته ای مکنه!
گفت: امروز تو روضه ماهانه بتول خانم اینا صحبتش بود. مگفتن قراره یارانه ها رِ ۲۵۰ تومن کنه. گفتم مال ما رِ که قطع کردن. حالا معلوم نیست دومرتبه وصلش مکنن یا نه. مگن از روحانی هم خیلی بد گفته. عذرا خانم هم یک عکسایی توی گوشیش نشونمان داد که احمدی نژاد داشت از پشت کوه می آمد. روشم نوشته بودن «خشکسالی شده ای بارش باران برگرد»!
گفتم: والا تا اونجایی که عقل گرد ما قد میده این بار اولیه که راست و حسینی عکسی ازش درست کردن که داره از پشت کوه میاد. اما آمدن ایشون به سونامی خانه برانداز بیشتر می ماند تا بارش باران!
حالا بماند که چه چیزایی به گلابتون خانم گفتم. درز گرفتن ایجور حرف ها به صلاحه اما سوای اوضاع و احوال سیاسی و مسایل کلان مملکتی، تو همی فقره فرش کم ضرر ندیدیم توی دوران معجزه هزاره سوم.
شما یک نگاه به آمار صادرات فرش بندازید. تو همی مجله طره هم چاپ شده بود فکر کنم. تو صفحه رجشمار که البته یادم نیست کدوم شماره. اون جور که گمرک تو آمار رسمیش اعلام کرده تو سال ۸۴ یعنی سال روی کار آمدن دولت مهرورز و پاکدست، ۴۶۶ میلیون دلار فرش از کشور ما به دنیا صادر شد. حالا این رِ مقایسه کنید با آماری که همون گمرک ۸ سال بعد داد. یعنی بعد از ۸ سال فعالیت دولتی که برای دنیا نسخه می پیچید که مدیریت جهانی رِ باید به دست ما بدین و از ما یاد بگیرین. تو سال ۹۲ که دولت بعدی جایگزین شد فقط ۳۱۴ میلیون دلار فرش صادراتی ثبت شد.
با یک حساب سرانگشتی توی یکی از اقلام مهم صادرات غیرنفتی ۱۵۲ میلیون دلار عقبگرد داشتیم.
قبول که هزار و یک مشکل بیرونی و دور از دسترس ما و دولت هم توی این پسرفت صادراتی نقش داشته، اصلاً همه توضیحات و توجیهات احتمالی قبول اما داداش من! حداقل نگو که تحریم ها کاغذ پاره هستن خب!
هم یک قلم آمریکا که مشتری اصلی ما بود توی این دوران مدیریت جهانی بازارش رِ روی فرش ما بست و اینقدر افت صادرات پیدا کردیم. ورق پاره که اینطور باعث پسرفت نمیشه!
آدم یاد اون بنده خدایی میفته که قمپز در می‌کرد و می‌گفت: برای من دعوا‌کردن با یک نفر و دو نفر یا ده نفر و حتی هزار نفر هم فرقی نمی‌کنه. پرسیدند: چطور مگه؟ گفت: چون در هر حال فرار می‌کنم!
حالا مگه اینکه در هر حال بخوای از واقعیت فرار کنی و منکر افت صادرات بشی وگرنه یک کاغذ پاره فرنگی بازار فرش ما رِ دودستی تقدیم هندی ها و پاکستانی ها کرد.
اینا رِ نوشتم کمی سبک شدم. حالا شاید یک چای نبات زعفرانی دیگه بهترم کند.

| TORREH.net | پایان پیام