وان‌یکاد در برابر چشم‌زخم سودی ندارد

نگاهی به نقش باورهای غلط مذهبی در گسترش تابلوفرش
حجت‌الاسلام شهاب مرادی
روزهای آخر سال ۱۳۹۱ بود. با یکی از دوستان، که گفته بود در خرید و فروش تابلوفرش اشتغال پیدا کرده است، تماس گرفتم و سه تابلوفرش سفارش دادم. ظاهرا درخواستم عجیب یا خاص بود، چون با چند بار تماس و قول و قرار به من گفت: «پیشنهاد می‌کنم وان یکاد بخرید بهتر هم هست.» اما درخواستم عجیب نبود. سه تابلوفرش می‌خواستم با متن «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»، با هر طرح و کیفیتی. تأکیدی هم بر تشابه این سه نداشتم. فقط می‌خواستم تابلوهایی باشند که از لحاظ محتوا با نام مبارک یا یکی فضائل بی‌شمار امیرالمومنین ارتباط داشته باشد، اما پیدا نشد!
برایم جالب شد. به یکی از نقاط مرکزی شهر تهران که تقریباً بورس تابلوفرش و صنایع‌دستی است رفتم و تقریباً تمام تابلوفرش‌های مغازه‌ها را با حوصله دیدم. تابلو‌ها دو دسته بودند: مذهبی و غیرمذهبی. غیرمذهبی‌ها اغلب تصاویر طبیعت و حیات‌وحش و چهره و… بودند ـ که از نقد آن‌ها می‌گذرم ـ و تابلوهای مذهبی هم منحصر بود در انواع گوناگون و پرتعداد «وان یکاد» و در مواردی چهار قل و دو قل! و آیة‌الکرسی. البته همه در حاشیۀ آیۀ شریفۀ «وان یکاد» و تعدادی هم تصویر مسجدالحرام.
اما نکتۀ نگران‌کننده اینجا بود که از نماد‌ها و شعارهای شیعی خبری نبود.

متن کامل این یادداشت را در شماره چهارم طره بخوانید