قالی یعنی ایران و ایران یعنی قالی

 | TORREH.net |

محمدعلی ابطحی
عضو مجمع روحانیون مبارز و معاون رییس دولت اصلاحات

قالی پرنده از قدیم‌ها آرزویی بامزه بوده و در همه‌جا از تورات، قرآن و آثار تخت‌جمشید قالی پرنده وجود دارد. بشر همیشه در ذهنش ابزار مختلفی را برای آرزوهایش می‌سازد. نشستن روی قالی و پرواز با آن لذتی کم‌نظیر و قدرتی بی‌مثیل می‌آفریند. تصور کنید روی یک قالی نشسته باشید و از لای ابرها پرواز کنید و به همه جا سر بزنید و برای همه دست تکان بدهید و با پرنده‌ها دوست شوید. هم سیروسفر است و هم آرامش و هم لذت بزرگتر نشستن روی قالی. نمادین‌ترین لذت‌های دنیا همه با هم در قالی پرنده جمع شده‌اند.
من در سیر داستانی ذهنم اگر سوار بر قالی پرنده شوم، دوست دارم قالی‌اش ایرانی باشد. اصلاً باید ایرانی باشد. با آن پرواز می‌کنم به سمت همه کشورهای دنیا. شرق و غرب دنیا را طی می‌کنم و کلی پز می‌دهم که ایران مرکز قالی دنیا است و هرکس که از زمین سر بلند کند، ببیند قالی پرنده ما ایرانی است. باید بفهمند دستان هنرمند دختران و پسران ایرانی خالق این قالی‌هاست. قالی پرنده را نباید به سمت یک مقصد هدایت کرد. باید با آن به همه دنیا پرواز کرد تا همه دنیا بدانند قالی یعنی ایران و ایران یعنی قالی.
دوست ندارم این سفر بی‌نظیر را تنها بروم. از همه شهرهای ایران که قالی در آن بافته می‌شود، یک دختر و یک پسر را با خودم می‌برم. آنان که انگشتان‌شان گره قالی ایرانی می‌زند باید سوار قالی پرنده باشند. وقتی همه‌شان آمدند، همه نوع گل ایرانی روی فرش پرنده دیده می‌شود. بهترین جای گره خوردن قلب‌های این جوان‌های بافنده روی آسمان است. قالی پرنده مگر می‌شود بدون این بافندگان به پرواز درآید. این عیش و عشرتی است که دست‌های آنان به وجود آورده است. همان بافندگان باید لذت لحظات قالی پرنده را بچشند. آن بالا زیباترین خطبه خوانده شود و قالی دست‌زنان و کِل‌کشان به سمت بالا برود. آن بالا جشن و پایکوبی توجه همه دنیا را جلب کند. عروسی قالی‌بافان ایرانی را روی قالی پرنده برگزار کرده‌اند. دوست دارم مهریه‌شان یک تخته قالی ایرانی باشد با نقش و نگار ایرانی. بالای هر شهری نوعروسان و نودامادان ایرانی خم شوند و مردم را صدا بزنند که آب زنید راه را که قالی ایرانی آمده است. بعد دامن‌های پر گل قالی را بریزند بر سر و روی مردم دنیا و بگویند: «هرچه دارید و ندارید، بپوشید و برقصید و بخندید که امشب قالی پرنده ایرانی آمده است.»
روی هر شهری با قالی پرنده دور می‌زدم تا گل‌های قالی‌های ایرانی را ببینند. قالی تبریز، قم، کرمان، کاشان، خراسان و ترکمن را ببینند. همه ایران را؛ اما من دوست دارم نقش قالی پرنده‌ام گل باشد. گل‌سرخ، گل‌سفید و مینیاتورهایی گرداگرد این گل‌ها. همان نقوش سنتی قالی‌های ایرانی. اسم دختران قالی‌بافم را هم اسم گل‌ها می‌گذارم. قالی خوش‌رنگم هم دوست دارم قالی تبریز باشد. ما وقتی سوار قالی پرنده باشیم خودمان هستیم و قالی‌بافان. دوست داریم آزاد باشیم. عمراً اگر شهردار بخواهیم و ببریم. حتی اگر قالیباف باشد.

این یادداشت در شماره  ۱۴ طره منتشر شده است.

 | TORREH.net |پایان پیام