در آغازین سال‌های دهه سی خورشیدی و در زمانه‌ای که ایران اندک‌اندک به سوی صنعتی شدن پیش می‌رفت و تهران و دیگر شهرها به سب کوچ روستاییان افسارگریخته بزرگ و بزرگ‌تر می شدند، گروهی از معماران نسل نوی ایران کوشیدند رشد بی‌سامان ساخت‌وساز در شهرها را روشمند کنند و به آن سویه‌های زیباشناسانه بدهند. عبدالعزیز فرمانفرماییان از نسل این معماران است. از او آثاری فراوانی به جای مانده که یکی از آن‌ها ساختمان موزه فرش است.