حاج مقصود فراش تقدیم می کند: شرکتی که بود | خصوصی شدن به فرموده دردی از شرکت سهامی فرش ایران دوا نکرد. یک وقت هایی هست که آدم دست و دلش به کار نمیره. من هم کمی ناخوش احوال بودم. نه که تو جا افتاده باشم اما دستم به قلم نمی رفت. به قول جوان های امروزی «حسش نبود»!

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: از همدم بی وفا جدایی خوشتر | در پی جدایی وزارت بازرگانی از وزارت صنایع | سالی که فرشاد پسر دوم بنده و گلابتون خانم متولد شد، سالی بود که وزارت بازرگانی هم ایجاد شد: ۱۳۵۳ | حالا چرا این ماجرا یادم مانده؟ چون یکی از اولین کارهایی که وزیر بازرگانی وقت کرد، این بود که به سازمان امور اداری و استخدامی کشور پیشنهاد داد «سازمان ملی فرش ایران» وابسته به وزارت بازرگانی تشکیل شود.

حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: ما طلبکاریم آقای پرزیدنت! به بهانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران (۶) ترنج جانم شاد و شنگول تماش گرفته بود که باباجون دیدی ملت نذاشتن ایران خراسان بشه؟ بهش گفتم: «تو هم دیدی ما از مشهد نرفتیم، مشهد رِ پس گرفتیم؟!»

حاج مقصود فرش تقدیم می کند: #قالیکپی! به بهانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران (۵) مناظره رِ دیدم. این بار دیگه منتظر تماس ترنج جانم نبودم و از قبل برای تماشا مهیا شده بودم. حتی از شما چه پنهان تخمه آفتابگردان هم گرفتم و برای شروع مناظره لحظه شماری می کردم.

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: قالیبافی اسحاق و رفقا! به بهانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران (۴) هرچی اون همشهری دیگه مان –حاج آقا رییسی- آرام و سرسنگین فقط حرفای کلی زد و با دادن چند تا شعارهای مردم پسند از حاشیه سازی پرهیز کرد، این محمدباقرمان صاف رفت تو دل حاشیه و گیر دادن به رییس جمهور و معاون اولش.

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: تولید فرش ایران رِ ۵ برابر می کنم، صادراتش رِ ۱۰ برابر! به بهانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران (۳) آی مردم! ایها الناس! من اگر رییس جمهور بشم یک میلیون قالیباف کشور رِ به ۱۰ میلیون تبدیل می کنم. اصلا همه باید قالی ببافن.

حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: نامزد بازی انتخاباتی | به بهانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران | هی خودم رِ وشگون می‌گیرم که بی‌خیال انتخابات و سیاسی‌بازی‌ها بشم نمی‌شه انگار. هر چی می‌خوام جانب احتیاط رِ رعایت کنم و دم به تله ندم نمی‌ذارن این جماعت

پارسال ناپرهیزی کردم و وقتی ازم خواستند فهرست «ترین»های سال رِ بنویسم اجابت کردم. امسال هم اصرار و ابرام دارند –به قول امروزی‌ها گیر سه پیچ دادن- که باز هم دست به قلم بشم و ترین‌های سال ۹۵ ر ردیف کنم. از یک طرف دوست ندارم دست رد به سینه رفقا بزنم