حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: بخندم یا بگریم؟ به بهانه تخصیص یارانه به قالیبافان | دم غروبی با لته نمدار افتاده بودم به جون آریا. تو این روزایی که بحث بودجه مملکت داغ شده و باز صحبت از گرون شدن قیمت بنزین سر زبون‌ها افتاده، دوباره به چشم خریداری رفتم سراغ آریا. طفلکی این‌همه سال بِهِمان سواری داده و خاک جاده خورده. حالا درسته که صدی ۱۰ می‌سوزونه و ماشین‌های حالایی مصرفشان کمتره اما دلم نمیاد ازش دست بکشم.

حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: ترجیح قلیان بر قالی! در باب دست و دلبازی رئیس سازمان برنامه و بودجه برای فوتبال | همی روزنامه خراسان رِ که دستم می‌گیرم سعی می‌کنم صفحه اطلاعیه‌های ترحیم و تسلیت یا صفحه‌های اخبار ورزشی و حوادث رِ بیشتر از صفحه‌های اخبار سیاسی نگاه کنم؛ اما این سیاست به همه جا سرک می‌کشه لامصب!

حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: حاجت مشاطه هست | در باب نبود بسته‌بندی مناسب برای فرش دست‌باف ایرانی | جاتان خالی این هفته چند تا مهمون برامان از تهرون آمده بود. گلابتون خانم هم که انصافاً توی مهمون‌نوازی حرف نداره و توی تر و خشک کردن مهمون لنگه نداره. طفلک حسابی زحمت کشید این چند روز و دست‌پخت معرکه‌اش هم که همه رِ جاگیر و پاگیر می‌کنه.

حاج مقصود فراش تقدیم می‌کند: در باب آموزش عالی فرش و تکثیر آن | مدیریت نیروی انسانی بر مبنای هرم امکان‌پذیر است. امروز ما در حال ایجاد یک استوانه در این بخش هستیم و می‌خواهیم همه کلاس اولی‌ها را با مدرک دکترا از نظام آموزش خارج کنیم. این درحالی است که ۴۰ الی ۴۵ درصد مشاغل نیازی به تحصیلات دانشگاهی ندارند

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: دیفال رِ یک رویه کاهگل نکنیم | کنکاش در یکی از علل زوال فرش ایرانی | امسال فقط دو روز در نمایشگاه بودم. قبلا هم گفته بودم البته. لا به لای گعده هایی که با رفقای قدیمی داشتم، چند باری هم در قد و قواره یک خریدار خانگی و بی اطلاع از فرش سراغ بعضی از غرفه دارها رفتم.

در ستایش دانش‌آموختگانی که اجدادشان در کار فرش نبوده‌اند / این هفته قسمت شد سری به نمایشگاه فرش تهران بزنم. بی‌اغراق همه ۲۶ دوره این نمایشگاه ر دیده‌ام. قبل‌ترها همه یک هفته رِ تهران می‌ماندم و از این فرصت برای دیدوبازدید هم‌صنفی‌ها و رفقا استفاده می‌کردم.

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: شرکتی که بود | خصوصی شدن به فرموده دردی از شرکت سهامی فرش ایران دوا نکرد. یک وقت هایی هست که آدم دست و دلش به کار نمیره. من هم کمی ناخوش احوال بودم. نه که تو جا افتاده باشم اما دستم به قلم نمی رفت. به قول جوان های امروزی «حسش نبود»!

حاج مقصود فراش تقدیم می کند: از همدم بی وفا جدایی خوشتر | در پی جدایی وزارت بازرگانی از وزارت صنایع | سالی که فرشاد پسر دوم بنده و گلابتون خانم متولد شد، سالی بود که وزارت بازرگانی هم ایجاد شد: ۱۳۵۳ | حالا چرا این ماجرا یادم مانده؟ چون یکی از اولین کارهایی که وزیر بازرگانی وقت کرد، این بود که به سازمان امور اداری و استخدامی کشور پیشنهاد داد «سازمان ملی فرش ایران» وابسته به وزارت بازرگانی تشکیل شود.